In deze nieuwe tijd wordt ons onderwezen, Maan vrouwelijk-Godin- kleur zilver, de zon mannelijk-God-kleur goud. Maar is dit altijd zo geweest? NEE!

De Maan is een God. Hij is verantwoordelijk voor de maanstonden van een vrouw. Eerst werd gedacht dat vrouwen zonder mannen kinderen kregen bijvoorbeeld door de wind. Later ontdekte de mens dat voor de voortplanting de man nodig is.

De Maangod zou alle vrouwen bevruchten. Hij is dus ook verantwoordelijk voor de maanstonden van de vrouw. Wanneer de vrouw niet bevrucht wordt door de maan dan bloedt ze. We vinden het idee van een Maangod nog steeds terug in onze cultuur, we spreken ten slotte van het mannetje in de maan. Pas later werd de Zon een God en de Maan een Godin.

Dit heeft ook te maken met hoe we over mannen en vrouwen zijn gaan denken. De vrouw wordt nu net als de maan gezien als passief (de maan heeft immers geen eigen licht maar weerkaatst het licht van de zon. De man wordt gezien als actief. De vrouw wordt gezien als ontvangend, de man als gevend. Dit zou niet zo erg zijn als aan beide, zowel passief en ontvangend zijn als actief en gevend zijn, dezelfde waarde werd toegekend, maar dat is niet zo.

In onze maatschappij worden mannelijk waarden als beter beschouwd dan vrouwelijke waarden.

Nu is het zo dat het metaal zilver in de natuurreligie bij de Godin hoort en het metaal Goud bij de God. Van oorsprong was het andersom. Dit is nog terug te vinden in de mythen. Zo heeft de Godin Artemis een gouden boog en Haar Broer Apollon wordt de Heer van de zilveren boog genoemd.

Wie hier meer over wil weten en wil begrijpen wat de oerreligie van de mens is, raad ik aan het boek: L.Fransen, Het evangelie van Isis (Deventer, 2007) te lezen. 

Overigens het keteltje , staat voor de baarmoeder van de Godin. In het keteltje wordt vaak iets vruchtbaars gecreëerd, al dan niet eetbaar. Denk maar aan drankjes en vruchtbaarheids rituelen. 

Lees meer in de gids "De voorgeschiedenis van de mensheid, het matriarchaat",.